पाणावलेल्या डोळ्यात…

पाणावलेल्या डोळ्यात…
अश्रूंनी काहूर माजलेला…
जिथे भावनांना नाही जागा…
तिथे स्वप्ने ती काय तरळनार.


डोळ्यांची काजवे करून…
रात रात जगलेली मने…
एकमेकांची आयुष्य गुंतवायला…
वेळ तरी काय उरणार. 


कवी - हर्षद कुंभार

सुखी जीवनाचे रहस्य !

रामभाऊ  आणि वत्सलाबाईंच्या लग्नाचा साठावा वाढदिवस साजरा करायला सर्व जमले होते. दोघेही आनंदात होते. सर्व भेटणारे त्यांच्या सुखी जीवनाच कौतुक करत होते.

रामभाऊचे जुने मित्र मनोहरपंत हा कौतुक सोहळा, कोर्‍यात बसुन बघत होते.
एका क्षणी मनोहरपंतांना वाटले सर्वांसमक्ष त्यांना या सुखी जीवनाचे रहस्य विचारावे आणि त्यांनी माईक हाती घेऊन रामभाऊंना विचारले,"रामभाऊ, मी तुम्हाला बरिच वर्षे ऒळखतोय पण तुमचे व वहिनींचे मी कधि भांडण बघितले नाही, याचे रहस्य सांगाल का ?"

रामभाऊ," आमच्या लग्नाच्या दिवशीच आम्ही ठरवले होते, सर्व लहान निर्णय हिने घ्यायचे व सर्व मोठ्ठे निर्णय मी घ्यायचे.
आणि
आम्हाला कधिही मोठा निर्णय घ्यायची वेळ नाही आली !"

एकदा एक चोर मोटारसायकल चोरीच्या गुन्ह्यात सापडतो.

त्याला पोलीस कोर्टात हजर करतात.

पण त्याचा गुन्हा काही सिद्ध होत नाही.

न्यायाधीश : हे बघ, पुराव्याअभावी तुझ्यावरील आरोप सिद्ध होत नाहीत, तेव्हा तुझी निर्दोष मुक्तता केली जात आहे.

चोर : आभारी आहे न्यायाधीश महाराज. पण आता ती स्कूटर माझी झाली ना?

एका मोठ्या राजकीय नेत्याचे विमान अपघातात निधन होते.

काही दिवसांनी एका समाजसेवकाचे राज्य परिवहन महामंडळाच्या बसच्या धडकेने निधन होते.
हे दोघे स्वर्गात भेटतात.

राजकीय नेता : या या. आपल्यासारख्या समाजसेवकाची इथेही खूप गरज आहे. पण आपल्याला यायला एवढा उशीर का झाला?

समाजसेवक : त्याचं काय आहे...तुम्ही विमानाने आलात आणि आम्ही राज्य परिवहन महामंडळाच्या बसने

 

प्रश्न अधांतरी

निष्पाप कळ्या अकाली
पडती जेव्हा गळुनी
या न त्या कारणांनी
जातो मोहर झडुनी

काय म्हणावे असल्या
या शापित प्राक्तनाला
लागे ना अर्थ इथला
मज कश्याचा कशाला

असे जन्म काय सारा
अपघात मालिका हि ?
नच माझ्या हाती काही
वा न तुझ्या हाती काही

मरणात थांबलेले
प्रश्न अधांतरी सारे
मज नकोच कुणाची
उगा छापील उत्तरे

कवी - विक्रांत प्रभाकर

झंप्याच्या डाईनिंग रूम मधील छत गळायला लागले
.
.
.
.
प्लंबर : तुम्हाला कधीकळले ?
.
.
.
झम्या : काल रात्री माझ सूप ३ तास झाले संपेना तेंव्हा...

सोनिया ने राहूलला खुप मारले
.
कारण
.
राहूल ने फेसबूक वर Status पाहिल आणि त्याला पण लहर आली आणि Status असे
टाकले होते..

"मम्मी भारतीय असली पाहिजे
इटालीयन तर पिज्झा पण आहे"

तो आणि ती दोघेही मनोरुग्ण…. एकाच इस्पीतळात ……
इस्पीतळात ज्या दिवसा पासून भेटले होते तेव्हा पासूनचं
त्यांच्यात एक बंध निर्माण झाला होता…. सार्यांना त्याचे
अप्रूप वाटे…
सारा दिवस ते सोबतचं असायचे… एकमेकांशी कधीचं बोलत नसत…
निशब्द….. जणू त्यांचे मन एकचं होते म्हणून त्यांना शब्दांची गरज नसावी….

असेचं रोज सारखे आजही ते इस्पीतळाच्या आवारात मूकपणे फिरत होते…
चालता चालता ते स्वीमींग पुल पाशी आले… काय झाले कुणास ठावूक…
त्याने तीचा हात झटकला आणि पळत जाउन पाण्यात उडी मारली…
ना बाहेर येण्यासाठी धडपड्ला….. ना तरंगण्यासाठी हात पाय मारले
त्या पाण्याच्या तळाशी जावून स्थिरावला …. आत्महत्या करत असावा तो बहुतेक…

हे पाहून क्षणातच ती ने सुध्दा पाण्यात उडी मारली….
त्याची मान पकडून त्याला लागलीच बाहेर घेवून आली…
त्याचा जीव वाचवला…
दूसर्या दिवशी डॉक्टर आले…हे सगळे पाहून…ऐकून….
त्यांनी तीला त्वरीत हॉस्पीटल मधून सुटी देण्याचे फर्मावले….
कारण आता ती बरी झाली होती…. तीचे मन स्थीर झाले होते
ती विचार करु शकत होती…
डॉक्टरांनी तीला बोलावले आणि म्हणाल
े
” तुझ्यासाठी एक चांगली आणि एक वाईट बातमी आहे”

तीच्या चेहर्यावर तसेचं शांत भाव होते… डोक्टर पुढे म्हणाल
े
” चांगली बातमी ही की तुला Discharge देण्यात येत आहे
कारण
काल तु जे केले त्यावरुन तु आता जबाबदार झाली आहे आणि
तु आपल्या प्रेमाच्या व्यक्तींची काळजी घेवू शकते.
तुझी कालची कृती वेड्या माणसाची असूच शकत नाही म्हणून तु आता बाहेरच्या जगात जाण्यासाठी मुक्त आहे…

वाईट बातमी अशी की….
तो काल तु ज्याला वाचवले… तो मेला
त्याने रात्री काल रात्री स्वतःला पंख्याला टांगून घेतले…..”
हे सांगताना डॉक्टरांचे डोळे पाणावले ….. त्यांनी तीच्या कडे पाहीले…

ती अजूनही तशीच शांत होती……मग म्हणाली
” त्याने स्वतःला नाही टंगून घेतले… तो ओला झाला होता ना
म्हणून लवकर वाळावा यासाठी मी त्याला
पंख्याला टांगले………

न सांगताही प्रेम करावे.

न बोलता मनातले कोणीतरी ओळखावे,
न सांगताही कोणीतरी प्रेम करावे.

मनाला हवे तेच का सांगावे,
न सांगताही कधीतरी प्रेम करावे.

मनातल्या भावानांसोबत  भरभरून जगावे,
न सांगताही कधीतरी प्रेम करावे.

प्रेम आपल्याही वाट्याला यावे,
न सांगताही कोणीतरी प्रेम करावे.

नेहमीच बह्यसौंदर्य का पाहावे,
कधीतरी अंतरर्गातही  झाकावे,
न सांगताही  केव्हातरी प्रेम करावे.

नेहमी राग रुसवा आणि का भांडावे,
न सांगताही कोणीतरी प्रेम करावे.

तिने त्याला अन् त्याने तिला सहज ओळखावे,
न सांगताही कोणीतरी प्रेम करावे.

सांगता न येण्याएवढे कठीण का करावे,
 न सांगता बोलून सांगण्यायेवढे सोपे करावे.

इतरांपेक्षा थोडे वेगळे,
न सांगताही प्रेम करावे.
आयुष्यात एकदा तरी प्रेम करावे.


कवियेत्री - ज्योत्स्ना भासे

कॉलेजातील शिक्षण

वडील : कॉलेजात तू सगळ्यात कठीण गोष्ट
कोणती शिकलास?
.
.
.
.
.
.
.
.
झंप्या : दातांनी बिअरची बाटली कशी उघडावी.

किती वर्षांनी लहान?

ओए हुशार विध्यार्थ्यंनो, तुम्हाला एक ओपन चॅलेंज ;
.
.
.
.
.
.
सांगा,
लहान abcd मोठ्या ABCD पेक्षा किती वर्षांनी लहान आहे???

वडाचं झाड डॉट कॉम

सासु - अगं सुनबाई उठ लवकर,
आज वटपौर्णिमा ... वडाची पूजा नाही करायची का ???
सुन - मला जाम कंटाळा आलाय, घरीचं करते पूजा,
माझा लैपटॉप आणा बरं इकड.....
डबल्यू डबल्यू डबल्यू डॉट वडाचं झाड डॉट कॉम,
ऑनलाइन वडाची पूजा सुरू..
माझे फेरे घालते... १,२,३,४,५,६,७……आता तुमचे  १,२,३,४,५,६,७……
झाली एकदाची वडाची पूजा.....
सासु - माझे गं कशाला घातले फेरे,
तुझे सासरे जावून ३ वर्ष झाले की गं आता.....
सुन - अय्या खरचं की ... Sorry हं.. Undo करते...

डबल-सिम मोबाईल

मुलगी : जानू....माझ्यावर किती प्रेम करतोस??

मुलगा : माझं हृद्य मोबाईल फोन आहे....आणि तू त्याचं सिमकार्ड...!!

मुलगी : अय्या.....मी किती लकी आहे....!!
.
.
.
.
.
मुलगा मनातल्या-मनात, " च्यायला...हिला काय माहीत माझा मोबाईल डबल-सिम चा आहे

वडे

आंब्याच्या झाडाला
आंबे लागतात...
.
.
.
.
.
वाव्..
.
.
.
.
.
.
.
पण,
वडाच्या झाडाला कधीच वडे लागत नाही...