जगामधी गा तुला कशाला परमेशं धाडिलें?

जगामधी गा तुला कशाला परमेशें धाडिलें ? –
कराया श्रम तुजला योजिलें ।। ध्रु ।।
मधुर माधवीकुंज आपुले विस्तृत करणे कधीं
देऊं नको सोडुनि गा तूं मधीं;
।। चाल ।। घाम उन्हाचा फार येइल बा तुला,
पण धीर धरीं, जों अस्तसमय पातला,
जों कालाच्या मंजुल घण्टाटंकारें सुचिवलें –
चला रे काम अतां संपलें.                                    १

देवें उटाणीं तुला चर्चिलीं काय म्हणुनि सांग की? –
झगडण्या, नच पडण्या मंचकी !
।।चाल।। स्फटिक ते धवल जेंवि शोभले,
अश्रु जे तेंवि तुवां ढाळिले
तुझ्या धाकल्या उद्यबन्धूंकरिता, देव भले
भुजालंकरणीं ते गोविले,                                    २

धैर्य आणि ती कार्यनिरतता दावुनि तूं आपुली,
बांधवी स्फूर्ति पसर चांगली;
तुझें बघुनि ते हृदयिं धीरता घेतिल मग लागली,
करीं ही धरितिल कृत्यें भलीं;
।।चाल।। मग-काय सांगणें ! द्वारें तुझिया तयां
देइल पुष्पही ईश्वर हरिकूनियां.
अल्प पुष्पही बिन्दु हिमाचे अपुल्या पेल्यांतले
वांटितें भावंडीं आपले!                                      ३


कवी - केशवसुत