हातास ये जें, स्वनेत्रांपुढे जें, तया वर्तमाना करा साजिरें,
हेटाळुनी त्या अदृश्या भविष्यामधें बांधितां कां वृथा मंदिरें ?
जी 'आज' आली घरा माउली ती 'उद्यां'ची, स्वकर्मी झटा रंगुनी,
प्रासाद निर्मा स्वताच्या उद्यांचा इथे कर्मभूमीवरी जन्मुनी.
जो पाडि धोंडा अशक्ता, बली त्यावरी पाय रोवी, चढे तो वरी.
निःसत्त्व गाई करंटाच गाणीं स्वताच्या स्थितीचीं, बहाणे करी.
हातीं विटा त्या, चुना तोच, भव्य स्वयें ताज त्यांचा कुणी तो करी;
कोणा न साधे कुटीही; भविष्या रचाया हवें सत्त्व, कारागिरी.
कवी - भा. रा. तांबे
वृत्त - मंदारमाला
राग - भूप
हेटाळुनी त्या अदृश्या भविष्यामधें बांधितां कां वृथा मंदिरें ?
जी 'आज' आली घरा माउली ती 'उद्यां'ची, स्वकर्मी झटा रंगुनी,
प्रासाद निर्मा स्वताच्या उद्यांचा इथे कर्मभूमीवरी जन्मुनी.
जो पाडि धोंडा अशक्ता, बली त्यावरी पाय रोवी, चढे तो वरी.
निःसत्त्व गाई करंटाच गाणीं स्वताच्या स्थितीचीं, बहाणे करी.
हातीं विटा त्या, चुना तोच, भव्य स्वयें ताज त्यांचा कुणी तो करी;
कोणा न साधे कुटीही; भविष्या रचाया हवें सत्त्व, कारागिरी.
कवी - भा. रा. तांबे
वृत्त - मंदारमाला
राग - भूप
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा