कोणरे तूं ?
चल दूर होः
- या गुलाबाच्या फुलाला पुनः हात लाव कीं तुला अगदीं कडकडून डसलोंच म्हणून समज !
- अरे तुम्ही माणसें आपसांत काय वाटेल तें करा
- एकमेकांचे गळे कापा
- रक्त प्राशन करा
- आणि खुशाल मजेनें ढेकर देत बसा !
त्या तुमच्या सुखाच्या आड कोणी येत नाहीं !
- जा बरें, बाबा !
असंतोषानें रात्रंदिवस डोकीं कोरीत बसणार्‍या त्या आपल्या मनुष्यसृष्टींत खुशाल जाऊन बैस !
अरे, आपलीं मनें उजाड करतां तीं करतां
- आणि आमच्या या सुंदर वनालाही उजाड करुं पाहतां ?
किती सुंदर गुलाबाचें फूल हें !
पहा कसें आनंदानें उड्या मारीत आहे !
- तो पहा !
तो ढग आकाशांत दूर एकटाच फिरत आहे !
- त्यालासुद्धां याच्या बाललीला पाहून किती आनंद झाला आहे !
- या वनांतील मौज पहात तो कसा स्वस्थ उभा आहे !
- नको !
हें सुंदर - चिमकुलें - फूल तोडूं नकोस !
अरे, हें आमचें भावंड आहे !
समज, हें तूं तोडून नेलेंसे, तर
- मला, माझ्या या सगळ्या भावंडांना, या ढगाला, आणखी आमच्या प्रेमळ आईला किती दुःख होईल !
- तुमचें लहानसे बालक काळानें आपल्या घरीं खेळायला नेलें, तर तुम्हांला किती बरें शोक होतो !
- कमलाकरा, या सुंदर - सुवासिक - फुलाला आमच्या हातूंन हिसकावून नेऊन तूं काय करणार ?
आपल्या पत्नीलाच देणार ना !
अरे, आईच्या स्तनापासून तूं तट्कन ओढून आणलेलें हें मूल तिनें पाहिलें, तर ती चट्कन रडायला लागेल !
- जा, तुझ्या प्रियेलाच येथें घेऊन ये, म्हणजे ती या पुष्पाचें चुंबन घेईल, त्याच्याकरितां गाणीं गाईल,
- आणखी, तिचें मधुर गायन ऐकून मला - आमच्या आईला - या वनाला - एकंदर सर्व सृष्टीला - किती आनंद होईल !
तुझी लाडकी प्रेमाचा वीणा वाजवायला लागूं दे, कीं आनंदानें मी अगदी डोलायला लागेन !
मी अतिशय रागीट आहें खरा,
- पण प्रेमानें मला कोणी जवळ घेतलें, तर कधीं कोणावर मी रागावेन का ?....
चल दूर होः
- या गुलाबाच्या फुलाला पुनः हात लाव कीं तुला अगदीं कडकडून डसलोंच म्हणून समज !
- अरे तुम्ही माणसें आपसांत काय वाटेल तें करा
- एकमेकांचे गळे कापा
- रक्त प्राशन करा
- आणि खुशाल मजेनें ढेकर देत बसा !
त्या तुमच्या सुखाच्या आड कोणी येत नाहीं !
- जा बरें, बाबा !
असंतोषानें रात्रंदिवस डोकीं कोरीत बसणार्‍या त्या आपल्या मनुष्यसृष्टींत खुशाल जाऊन बैस !
अरे, आपलीं मनें उजाड करतां तीं करतां
- आणि आमच्या या सुंदर वनालाही उजाड करुं पाहतां ?
किती सुंदर गुलाबाचें फूल हें !
पहा कसें आनंदानें उड्या मारीत आहे !
- तो पहा !
तो ढग आकाशांत दूर एकटाच फिरत आहे !
- त्यालासुद्धां याच्या बाललीला पाहून किती आनंद झाला आहे !
- या वनांतील मौज पहात तो कसा स्वस्थ उभा आहे !
- नको !
हें सुंदर - चिमकुलें - फूल तोडूं नकोस !
अरे, हें आमचें भावंड आहे !
समज, हें तूं तोडून नेलेंसे, तर
- मला, माझ्या या सगळ्या भावंडांना, या ढगाला, आणखी आमच्या प्रेमळ आईला किती दुःख होईल !
- तुमचें लहानसे बालक काळानें आपल्या घरीं खेळायला नेलें, तर तुम्हांला किती बरें शोक होतो !
- कमलाकरा, या सुंदर - सुवासिक - फुलाला आमच्या हातूंन हिसकावून नेऊन तूं काय करणार ?
आपल्या पत्नीलाच देणार ना !
अरे, आईच्या स्तनापासून तूं तट्कन ओढून आणलेलें हें मूल तिनें पाहिलें, तर ती चट्कन रडायला लागेल !
- जा, तुझ्या प्रियेलाच येथें घेऊन ये, म्हणजे ती या पुष्पाचें चुंबन घेईल, त्याच्याकरितां गाणीं गाईल,
- आणखी, तिचें मधुर गायन ऐकून मला - आमच्या आईला - या वनाला - एकंदर सर्व सृष्टीला - किती आनंद होईल !
तुझी लाडकी प्रेमाचा वीणा वाजवायला लागूं दे, कीं आनंदानें मी अगदी डोलायला लागेन !
मी अतिशय रागीट आहें खरा,
- पण प्रेमानें मला कोणी जवळ घेतलें, तर कधीं कोणावर मी रागावेन का ?....
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा