वर्डसवर्थचें फुलपांखरुं

ओ !
स्प्लेंडिड !
ब्यूटिफुल !
- छे !
वर्डसवर्थची कविता म्हणजे काय ! - मौज आहे !
फारच सुंदर, फारच उत्कृष्ट !
या महाकवीचें अंतःकरण किती प्रेमळ - अगदी मेणासारखें आहे नाहीं ?
आनंदामध्यें इकडून तिकडे धिरट्या घालणार्‍या सूक्ष्म अशा किड्याला अगर मुंगीला, किंचित् कोणी अडथळा केला, तर या कवीच्या हदयाला लागलीच चटका बसून, अश्रूंनी डबडबलेले नेत्र त्याच्या कवितेंत ठिकठिकाणी कसे स्पष्ट दिसतात !
- हीच पहा की ' फूलपाखरुं ' ही कविता - किती बहारीची आहे !
ही एकच काय, वर्डसवर्थच्या सर्वच कविता गोड, मधुर, रसानें भरलेल्या आहेत !
- म्हणे माझी बहिण एमिलाईन आमच्या बागेंत बागडणार्‍या फूलपाखराला
- त्याच्या पंखावर बसलेली धूळ प्रेमानें हळूच पुसावयालासुद्धां बोट लावीत नसे ! कां ?
तर आपल्या नखाचा स्पर्श होऊन त्या बिचार्‍याचा नाजूक पंख कदाचित् दुखावेल
- आणि त्याच्या आनंदाचा विरस होईल ! अहाहा !
वर्डसवर्थ कवीची सृष्टि, म्हणजे जिकडे तिकडे आनंद आहे !
धन्य तो कवि, आणी धन्य तो इंग्लंड देश !
खरोखर, अशा कवीच्या अघ्ययनानें खडक देखील मेण होऊन जाईल ! मग माणूस तर
- अरे ! हें काय ?
या पुस्तकांत हा ढेंकूण कोठून आला ?
- हा थांब चोरा ! पळून जातोस काय ?
अस्सा ! बरा सांपडलास !
आतां जा कसा पळून जातोस तो !
तरी म्हटलें सकाळी येवढें चावत काय होतें !
द्यावें याला खिडकीवाटें टाकून नाहीं ?
- नको नाहीं तर, तसें नको !
 कारण, हा पुनः घरांत येऊन चावेल !
चिरडून टाकूं ? इश !
हाताला उगीच घाण येईल अशानें !
मग ?
- हां हां !
या दिव्यांतल्या चिमणीवाटें द्यावा आंत फेंकून !
म्हणजे चांगला भाजून मरेल !
पहा, पहा !
कसा चिकटून बसला आहे तो !
पडतो आहे का खालीं ?
- स्स् ! हाय !
बोट जेवायची तयारी झाली !
- चला तर लवकर,
- आपल्याला काय, जेवण झाल्यावर आणखी वर्डसवर्थ वाचूं !....

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा