.... मेले हात धुऊन पाठीस लागले आहेत जसे !
काडीइतकें सुद्धां कार्ट्यापासून सुख नाहीं !
- कस्सें, करुं तरी कसें आतां !
जेवा मुकाट्यानें !
नाहीं तर चांगली फुंकणी घालीन पाठीत एकेकाच्या !
- काय, काय म्हटलेंस गण्या ?
- मेल्या !
मी मोठमोठ्यांनें ओरडते का ?
- ऊं !
- चूप ! ओक्साबोक्शी रडतो आहे मेला !
जीव गेला ?
का घालूं आणखी पाठींत ?
- काग वेणे ?
गप कां बसलीस ?
- भाकरीवर तूप हवें ?
- मेलें माझें तोंड नाही धड आतां !
बापानें ठेवलें आहे तूप तुझ्या टवळे !
तूप पाहिजे नाहीं ?
हें घे !
- गप्प !
नाहीं तर आणखी रपके घालीन चांगले !
- मिटलें का नाही तोंड ?
का अस्सा आणखी !
- हात तुला घातले चुलींत नेऊन अवदसे !
- कोण आहे ?
कोण हांका मारते आहे बाहेर ?
- आहेत हो, आहेत !
आलें, आलें !
- या पोरट्यांच्या गागण्यानें अमळ ऐकूं येईल तर ना ?
लग्न होऊन घरांत आल्यापासून सारखी पाहत आहें, रात्रंदिवस मेला जंजाळ पाठीमागे !
- सांडलेंस पाणी ?
- बाई ! बाई !
भंडावून सोडलें आहे या पोरट्यांनी - !
पहा, आहे ? नीट मुकाट्यानें जेवायचें, त्या मिटक्या रे कशाला वाजवायच्या ?
- थांब !! हा झारा तापवून चांगला चरचरुन डाग देतें तोंडाला !
- दळिद्री कारटी !
खाऊन पिऊन मेली झालीं आहेत पहा कशीं !
मरुं घातली आहेत जशीं !
- आलांत ? आज लवकर येणें केलें ?
स्वारीचें भटकणें लवकरच संपलें म्हणायचें !
रोज उठून तीं मेलीं मंडळें का फंडळे !
कर्माची करा आपल्या मंडळें !
- उद्यां जा तर खरे, कीं ही सगळी कारटी आणून तिथें उभी करते अन् पहाते तमाशा !
- आलें हो, आलें ! - केव्हांच्या त्या मुरलीबाई हांका मारीत आहेत, तेव्हां अमळ
- ऐकलें का ?
- असें घुम्यासारखें बसायचें नाहीं !
संभाळा या कारट्यांना, नाहीं तर मेली आग लावून देतील घरादाराला !
- आलें बाई !!....
काडीइतकें सुद्धां कार्ट्यापासून सुख नाहीं !
- कस्सें, करुं तरी कसें आतां !
जेवा मुकाट्यानें !
नाहीं तर चांगली फुंकणी घालीन पाठीत एकेकाच्या !
- काय, काय म्हटलेंस गण्या ?
- मेल्या !
मी मोठमोठ्यांनें ओरडते का ?
- ऊं !
- चूप ! ओक्साबोक्शी रडतो आहे मेला !
जीव गेला ?
का घालूं आणखी पाठींत ?
- काग वेणे ?
गप कां बसलीस ?
- भाकरीवर तूप हवें ?
- मेलें माझें तोंड नाही धड आतां !
बापानें ठेवलें आहे तूप तुझ्या टवळे !
तूप पाहिजे नाहीं ?
हें घे !
- गप्प !
नाहीं तर आणखी रपके घालीन चांगले !
- मिटलें का नाही तोंड ?
का अस्सा आणखी !
- हात तुला घातले चुलींत नेऊन अवदसे !
- कोण आहे ?
कोण हांका मारते आहे बाहेर ?
- आहेत हो, आहेत !
आलें, आलें !
- या पोरट्यांच्या गागण्यानें अमळ ऐकूं येईल तर ना ?
लग्न होऊन घरांत आल्यापासून सारखी पाहत आहें, रात्रंदिवस मेला जंजाळ पाठीमागे !
- सांडलेंस पाणी ?
- बाई ! बाई !
भंडावून सोडलें आहे या पोरट्यांनी - !
पहा, आहे ? नीट मुकाट्यानें जेवायचें, त्या मिटक्या रे कशाला वाजवायच्या ?
- थांब !! हा झारा तापवून चांगला चरचरुन डाग देतें तोंडाला !
- दळिद्री कारटी !
खाऊन पिऊन मेली झालीं आहेत पहा कशीं !
मरुं घातली आहेत जशीं !
- आलांत ? आज लवकर येणें केलें ?
स्वारीचें भटकणें लवकरच संपलें म्हणायचें !
रोज उठून तीं मेलीं मंडळें का फंडळे !
कर्माची करा आपल्या मंडळें !
- उद्यां जा तर खरे, कीं ही सगळी कारटी आणून तिथें उभी करते अन् पहाते तमाशा !
- आलें हो, आलें ! - केव्हांच्या त्या मुरलीबाई हांका मारीत आहेत, तेव्हां अमळ
- ऐकलें का ?
- असें घुम्यासारखें बसायचें नाहीं !
संभाळा या कारट्यांना, नाहीं तर मेली आग लावून देतील घरादाराला !
- आलें बाई !!....
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा