झेंडूचीं फुलें

कवी आणि चोर
कादरखां
फूल, कवी, बाला आणि मासिक
पाहुणे
आम्ही कोण ?
मोहरममधली मदुर्मकी
सखे, बोल-बोल-
रस्त्यावर पडलेलें विडीचें थोटुक !
सांग कसे बसले?
कषाय-पेय-पात्र-पतित मक्षिकेप्रत
त्याचें काव्यलेखन
कुठें  जासी ?
अहा, तिजला चुंबिलें असें यानें !
सिनेमा नटाप्रत -
प्रेमाचें अव्दैत
परीटास
पाय घसरला तर -?
श्यामले

नवरसमंजरी
      शृंगाररस
      वीररस    
      करुणरस
      हास्यरस
      वत्सलरस
      बीभत्यसरस
     रौद्ररस
     अद्भूतरस  
      शांतरस

कवी आणि कारकून
चाफा 
अरुण
प्रेमाचा गुलकंद
कानगुजला
पत्रें लिहिलीं पण….?
मनाचे श्लोक
कवी आणि कवडा
कवीची 'विरामचिन्हे'
वधूवरांना काव्यमय अहेर
एका पावासाठी
बायको सासरी आल्यानंतर-
मोडीसाठी  धांव
रसिकांस चेतवणी
प्रश्न - पत्रिका

आचार्य अत्रे

केशवकुमार ह्या नावाने कविता लेखन

एका सभेत अत्रे ह्यांचे भाषण सुरु होते, मध्येच टवाळ माणूस
ओरडला,

”अत्रे तुम्ही कुत्रे....”

काही वेळ सर्वत्र शांतता पसरली.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
अत्रे त्याला म्हणाले, “ठीक आहे. मग तुम्ही विजेचा खांब
आणि मोटारीचे टायर”