विनोद लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्स दर्शवा
विनोद लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्स दर्शवा
रजनीकांत
रजनीकांतच्या गर्लफ्रेंडने एकदा त्याला सांगितलं, ‘‘मला सतत अशी भावना होते की कुणीतरी माझा पाठलाग करतंय.
’’दुस-या दिवशी अचानक ती चित्कारली, ‘‘माय गॉड, माझी सावली कुठे गेली?’’
रॉजर फेडरर म्हणाला, ‘‘मला टेनिसबद्दल काहीही विचार.. मला सगळं काही ठाऊक आहे?’’
रजनीकांतने विचारलं, ‘‘नेटमध्ये भोकं किती असतात
ध्वनीपेक्षा जास्त स्पीड कोणाचा असतो?.. प्रकाशाचा.. तुम्ही ‘रजनीकांत’ असं उत्तर देणार होतात, हो ना?
पण, रजनीकांतचा वेग कोणत्याही मापात मोजता येत नाही.
रजनीकांतने दात मजबूत व्हावेत म्हणून लहानपणी एक खास टूथ पावडर वापरली.. तिलाच आपण आज ‘अंबुजा सिमेंट’ म्हणून ओळखतो
एकदा रजनीकांत एका खलनायकाच्या कानात काहीतरी पुटपुटला आणि तो खलनायक जागीच गतप्राण झाला.. रजनीकांत त्याच्या कानात फक्त एवढंच पुटपुटला होता, ‘ढिशक्यांव!!!!’
*पुणेरी डोके* 😊😄
कोणीतरी एकदा पुण्यातील एका प्रख्यात वकीलाला विचारले *महाभारत* आणि *रामायण* मध्ये काय फरक आहे?
वकीलानी एकदम वकिली भाषेत उत्तर दिले..
*महाभारत* मध्ये जमिनी बद्दल वाद होता ( सिव्हील केस) तर *रामायण* मध्ये अपहरणची ( क्रिमिनल ) केस होती.
🤣😂
हाच प्रश्न जेव्हा पुण्यातील प्रख्यात साहित्यकांना विचारला,
तेव्हा त्यांचे मार्मिक उत्तर होते..
*हरणा* चं *वस्त्र* बनवण्या वरून झाले ते *रामायण*
आणि
*वस्त्रा* चं *हरण* करण्या वरुन झालें ते *महाभारत*
😂🤣😂😂😂😂😂😃😃
शासन निर्णय
शासन :- मांजराला तिखट खायला लावायचे आहे.....
तत्काळ प्रस्ताव सादर करावा.
तहसील :- मांजराची मानगूट पकडून त्याचे तोंड उघडून त्यात तिखट कोंबायचे, की झाले.😀..
शासन :- याला म्हणतात "जबरदस्ती"
उपविभाग :- माशाच्या पोटात तिखट घालून तो मासा मांजराला खायला लावायचा, हे उचित होईल असे वाटते. 😀
शासन :- याला म्हणतात "फसवणूक"
सर्कल :- प्रथम विहित निविदा प्रक्रियेद्वारे उत्तम गुणवत्तेचे तिखट उपलब्ध करून घ्यावे. नंतर ते भरपूर प्रमाणात मांजराच्या शेपटीला चोळावे. काही कालावधी नंतर त्याच्या शेपटीची आग होऊ लागेल व मांजर स्वेच्छेने शेपटी चाटण्याचा विकल्प सादर करील......
शासन :- याला म्हणतात " शासन निर्णय".
👳🏼♀ पुणेकर: ही शाई पाण्याने जाईल?
👴🏼 मतदान केंद्र अधीकारी : नाही
👳🏼♀ पुणेकर: तेलाने?
👴🏼 अधीकारी : नाही
👳🏼♀ पुणेकर: साबणाने?
👴🏼 अधिकारी : नाही
👳🏼♀ पुणेकर: किती दिवस अशीच राहणार?
👴🏼 अधिकारी : साधारण वर्षभर..
👳🏼♀ पुणेकर: मग माझ्या केसांनाही लावाल? दर पंधरा दिवसांनी केस काळे करायचा जाम कंटाळा आलाय.
👴🏼 मतदान केंद्र अधीकारी : नाही
👳🏼♀ पुणेकर: तेलाने?
👴🏼 अधीकारी : नाही
👳🏼♀ पुणेकर: साबणाने?
👴🏼 अधिकारी : नाही
👳🏼♀ पुणेकर: किती दिवस अशीच राहणार?
👴🏼 अधिकारी : साधारण वर्षभर..
👳🏼♀ पुणेकर: मग माझ्या केसांनाही लावाल? दर पंधरा दिवसांनी केस काळे करायचा जाम कंटाळा आलाय.
दुपारच्या कडक उन्हाच्या वेळी मी व्हरांड्यात बसलो होतो. तेवढ्यात, माझ्या घराच्या कंपाउंडमध्ये एक थकल्या सारखा दिसणारा परंतु, धष्टपुष्ट कुत्रा शिरला.
त्याच्या गळ्यातील पट्ट्याकडे आणि सुदृढ़ शरीराकडे पाहुन वाटते होते की, हा कुणा चांगल्या घरचा पाळीव कुत्रा आहे.
मी त्याला जवळ बोलावून त्याच्या डोक्यावरून हात फिरवला.
तो शेपुट हालवत तिथेच बसून राहीला.
मी उठून घरात निघालो, तसा तोही मागोमाग हाॅल मध्ये आला आणि खिडकीशेजारील एका कोपऱ्यात शहाण्यासारखा पाय दुमडून, पुढील दोन पायात तोंड खुपसून बसला.
पाहता पाहता झोपीही गेला.
मी पण हाॅलचे दार बंद करून सोफ्यात बसून राहिलो.
तासाभराने तो उठून दाराकडे निघाला. मी ही उठून दार उघडले.
तो सरळ कंपाउंड बाहेर गेला. बहुधा, त्याच्या घरी गेला असावा!
दुसऱ्या दिवशी पुन्हा त्याच वेळेला तो आला.
तसाच हाॅलच्या कोपऱ्यात झोपला. तासाभराने उठून निघून गेला.
मग हे रोजचेच झाले.
तो यायचा, झोप काढायचा अाणि निघून जायचा. असे कित्येक आठवडे झाले.
मला उत्सुकता लागुन राहिली, हा नेमका कुणाचा आहे ?
मी एके दिवशी त्याच्या पट्टयात एक चिठ्ठी लिहुन अडकवली,
"तुमचा कुत्रा माझ्याकडे रोज येऊन झोप काढतो, हे तुम्हाला माहीत आहे का?"
दुसऱ्या दिवशी पुन्हा रोजच्याच वेळेला तो कुत्रा आला. पण, यावेळी त्याच्या पट्ट्याला एक चिठ्ठी दिसत होती. मी ती काढून वाचू लागलो.....
"टॉमी एक चांगल्या घरचा कुत्रा आहे. इथे माझ्या सोबतच राहातो. पण, माझ्या बायकोच्या अखंड वायफळ बडबडीला कंटाळून, थोडीशी तरी झोप मिळावी म्हणून रोज तुमच्याकडे येतो....उद्यापासुन मी पण त्याच्या सोबत येत जाऊ का ?
चिठ्ठी लावून कळवणे!"
त्याच्या गळ्यातील पट्ट्याकडे आणि सुदृढ़ शरीराकडे पाहुन वाटते होते की, हा कुणा चांगल्या घरचा पाळीव कुत्रा आहे.
मी त्याला जवळ बोलावून त्याच्या डोक्यावरून हात फिरवला.
तो शेपुट हालवत तिथेच बसून राहीला.
मी उठून घरात निघालो, तसा तोही मागोमाग हाॅल मध्ये आला आणि खिडकीशेजारील एका कोपऱ्यात शहाण्यासारखा पाय दुमडून, पुढील दोन पायात तोंड खुपसून बसला.
पाहता पाहता झोपीही गेला.
मी पण हाॅलचे दार बंद करून सोफ्यात बसून राहिलो.
तासाभराने तो उठून दाराकडे निघाला. मी ही उठून दार उघडले.
तो सरळ कंपाउंड बाहेर गेला. बहुधा, त्याच्या घरी गेला असावा!
दुसऱ्या दिवशी पुन्हा त्याच वेळेला तो आला.
तसाच हाॅलच्या कोपऱ्यात झोपला. तासाभराने उठून निघून गेला.
मग हे रोजचेच झाले.
तो यायचा, झोप काढायचा अाणि निघून जायचा. असे कित्येक आठवडे झाले.
मला उत्सुकता लागुन राहिली, हा नेमका कुणाचा आहे ?
मी एके दिवशी त्याच्या पट्टयात एक चिठ्ठी लिहुन अडकवली,
"तुमचा कुत्रा माझ्याकडे रोज येऊन झोप काढतो, हे तुम्हाला माहीत आहे का?"
दुसऱ्या दिवशी पुन्हा रोजच्याच वेळेला तो कुत्रा आला. पण, यावेळी त्याच्या पट्ट्याला एक चिठ्ठी दिसत होती. मी ती काढून वाचू लागलो.....
"टॉमी एक चांगल्या घरचा कुत्रा आहे. इथे माझ्या सोबतच राहातो. पण, माझ्या बायकोच्या अखंड वायफळ बडबडीला कंटाळून, थोडीशी तरी झोप मिळावी म्हणून रोज तुमच्याकडे येतो....उद्यापासुन मी पण त्याच्या सोबत येत जाऊ का ?
चिठ्ठी लावून कळवणे!"
अश्विनी मॅडम: बोला मुलांनो, गंगा नदीचा उगम
चिंचवड येथे आहे.
विद्यार्थी: पण मॅडम, गंगा नदीचा उगम तर
चिंचवड येथे नाही.
प्राचार्य: अश्विनी मॅडम, हे आपण मुलांना काय
शिकवत आहात? गंगा नदी चिंचवड वरून
नाही तर गंगोत्रीतून निघते.
अश्विनी मॅडम: प्राचार्य महोदय, गंगा नदी
चिंचवड वरूनच निघते आणि जोपर्यंत माझा
सात महिन्यांचा पगार मला मिळत नाही
तोपर्यंत चिंचवड वरूनच निघत राहणार !!!
चिंचवड येथे आहे.
विद्यार्थी: पण मॅडम, गंगा नदीचा उगम तर
चिंचवड येथे नाही.
प्राचार्य: अश्विनी मॅडम, हे आपण मुलांना काय
शिकवत आहात? गंगा नदी चिंचवड वरून
नाही तर गंगोत्रीतून निघते.
अश्विनी मॅडम: प्राचार्य महोदय, गंगा नदी
चिंचवड वरूनच निघते आणि जोपर्यंत माझा
सात महिन्यांचा पगार मला मिळत नाही
तोपर्यंत चिंचवड वरूनच निघत राहणार !!!
आई : उठ बेटा तूझी शाळेची वेळ झालीय ...
लक्ष्मण ( झोपेतच ) : माझे मन नाहीये शाळेत जायचे ...
आई : मला तू अशी दोन तरी कारणे सांग की ज्यामुळे तुला शाळेत जायचे मन नाही होत आहे ...
लक्ष्मण : एक तर कोणाही मुलांना मी आवडत नाही आणि दुसरं कुठल्याही मास्तरांना मी आवडत नाही ...
आई : ही काही कारणं नाही झाली शाळेला बुट्टी मारायला , चल उठ , शाळेत तर जावेच लागेल तूला ...
लक्ष्मण : बरं आई तू मला कोणतीही दोन कारणे सांग की मी शाळेत का जायला हवं ?...
आई : एक तर तू 45 वर्षांचा झाला आहेस तुला तूझी जबाबदारीची जाणीव असायला हवी..
आणि...
दुसरे तू शाळेचा मुख्याध्यापक आहेस .....
लक्ष्मण ( झोपेतच ) : माझे मन नाहीये शाळेत जायचे ...
आई : मला तू अशी दोन तरी कारणे सांग की ज्यामुळे तुला शाळेत जायचे मन नाही होत आहे ...
लक्ष्मण : एक तर कोणाही मुलांना मी आवडत नाही आणि दुसरं कुठल्याही मास्तरांना मी आवडत नाही ...
आई : ही काही कारणं नाही झाली शाळेला बुट्टी मारायला , चल उठ , शाळेत तर जावेच लागेल तूला ...
लक्ष्मण : बरं आई तू मला कोणतीही दोन कारणे सांग की मी शाळेत का जायला हवं ?...
आई : एक तर तू 45 वर्षांचा झाला आहेस तुला तूझी जबाबदारीची जाणीव असायला हवी..
आणि...
दुसरे तू शाळेचा मुख्याध्यापक आहेस .....
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)