दोन धृवावर दोघे आपण

दोन धृवावर दोघे आपण
तूं तिकडे अन मी इकडे
वार्‍यावरती जशी चुकावी
दोन पाखरे दोहिकडे !!धृ!!

दिवस मनाला वैरि भासतो
तरा मोजित रात गुजरतो
युगसम वाटे घडीघडी ही
कालगती का बंद पडे  !!१!!

वसंतासवे धरा नाचते
तांडव भीषण मज ते गमते
गजबजलेल्या जगांत जगतो
जीवन एकलकोंडे  !!२!!

निःश्वसिते तव सांगायाला
पश्चिम वारा बिलगे मजला
शीतल कोमल तुझ्या करांचा
सर्वांगी जणु स्पर्श घडे  !!३!!

स्मृति-पंखांनीभिरभिर फिरते
प्रीतपाखरू तुझ्याच भवती
मुक्या मनाचे दुःख सागरा
सांग गर्जुनी तू तिकडे  !!४!!

तोच असे मी घर हे तेही
तोच सखी संसार असेही
तुझ्यावाचुनी शून्य पसारा
प्राण तिथे अन देह इकडे  !!५!!


कवि - एम. जी. पाटकर

न सांगताही प्रेम करावे.

न बोलता मनातले कोणीतरी ओळखावे,
न सांगताही कोणीतरी प्रेम करावे.

मनाला हवे तेच का सांगावे,
न सांगताही कधीतरी प्रेम करावे.

मनातल्या भावानांसोबत  भरभरून जगावे,
न सांगताही कधीतरी प्रेम करावे.

प्रेम आपल्याही वाट्याला यावे,
न सांगताही कोणीतरी प्रेम करावे.

नेहमीच बह्यसौंदर्य का पाहावे,
कधीतरी अंतरर्गातही  झाकावे,
न सांगताही  केव्हातरी प्रेम करावे.

नेहमी राग रुसवा आणि का भांडावे,
न सांगताही कोणीतरी प्रेम करावे.

तिने त्याला अन् त्याने तिला सहज ओळखावे,
न सांगताही कोणीतरी प्रेम करावे.

सांगता न येण्याएवढे कठीण का करावे,
 न सांगता बोलून सांगण्यायेवढे सोपे करावे.

इतरांपेक्षा थोडे वेगळे,
न सांगताही प्रेम करावे.
आयुष्यात एकदा तरी प्रेम करावे.


कवियेत्री - ज्योत्स्ना भासे

एक अबोल प्रेम फुललेच नाही !!

दोघांच्याही मनात होतं,
दोघांनाही ते ठाऊक होतं
कुनी कधी काही बोललेच नाही…..
एक अबोल प्रेम फुललेच नाही !!

जाण्या-येण्याच्या वेळाही एक,
ठरुनच गेल्या होत्या बहुतेक
वाटा दोहोंच्या जुळल्याच नाही
एक अबोल प्रेम फुललेच नाही !!

नजर भिरभिरते,एकमेंका शोधते;
दृष्टा-दृष्ट झाल्यास मनी सुखावते
नजरेपलिकडे काही घडलेच नाही
एक अबोल प्रेम फुललेच नाही !!

नसेना का घडले मिलन परि…
आजन्म फुलतिल प्रेमांकुर ऊरी
नियतीचे कोडे कळ्लेच नाही
एक अबोल प्रेम फुललेच नाही !!

राहिले जरी हे प्रेम अव्यक्त
मनी न उरली बोच हि फक्त
जगणे…..वाटणार ओझे नाही
ज़रि……. हे अबोल प्रेम फुललेच नाही !!

एक प्रेयसी पाहिजे

एक प्रेयसी पाहिजे, पावसात चिंब भिजणारी;
अन मलाही तिच्यासोबत, भिजायला लावणारी.

एक प्रेयसी पाहिजे, फुलपाखरांमागे धावणारी;
फुलांचे सारे रंग उधळत, झाडांमागे लपणारी.

एक प्रेयसी पाहिजे, मुग्धपणे हसणारी;
माझ्या बाहूपाशात, अलगद येऊन बसणारी.

एक प्रेयसी पाहिजे, कशीही दिसणारी;
पण मनाने मात्र, अप्रतिम सुंदर असणारी.

एक प्रेयसी पाहिजे, जिवलग मैत्रीण असणारी;
आमच्या नाजुक नात्याला, हळुवारपणे जपणारी.

एक प्रेयसी पाहिजे, माझ्या भावना जाणणारी;
मी जसा आहे तसेच, माझ्यावर प्रेम करणारी.

एक प्रेयसी पाहीजे, प्रेमाला प्रेम समजणारी;
सुखा-दुःखात माझ्या, तन्मयतेने साथ देणारी.

एक प्रेयसी पाहीजे........ मिळेल का अशी?

कधीच नाही म्हटंल की...

मी कधीच नाही म्हटंल की माझं तुझ्यावर प्रेम आहे म्हणुन
कदाचीत माझ्या नजरेतला भाव तुला कधी कळलाच नाही म्हणुन

मी कधीच नाही म्हटंल की माझं तुझ्यावर प्रेम आहे म्हणुन
माझ्या डोळ्यातुन ओघळणारा अश्रू तु कधीच टिपला नाहीस म्हणुन

मी कधीच नाही म्हटंल की माझं तुझ्यावर प्रेम आहे म्हणुन
भोवतालच्या मित्र-मैत्रिणींच्या गर्दीत मला कधी पाहीलच नाहीस म्हणुन

मी कधीच नाही म्हटंल की माझं तुझ्यावर प्रेम आहे म्हणुन
आपल्या ह्रदयाच्या रेशीमगाठी कधी जुळल्याच नाहीत म्हणुन

मी कधीच नाही म्हटंल की माझं तुझ्यावर प्रेम आहे म्हणुन
कारण मनातल्या भावना कधी ओठांपर्यंत पोहचल्याच नाहीत म्हणुन

पण आता मी बोलणार आहे
ह्रदयाचे सर्व बंध उलघडणार आहे
कारण मी कधीच नाही म्हटंल की माझं तुझ्यावर प्रेम आहे म्हणुन...

तिला कळतच नाही...

ओठांवर आलेले शब्द तसेच सांडून जातात....
मी बोलतच नाही
डोळ्यांत दाटलेले भाव तसेच विरून जातात....
तिला कळतच नाही

तिच्याकडे पाहिलं की पाहतच राहतो...
स्तब्ध होऊन
तिच्याकड नाही पाहिलं की तीच निघून जाते...
क्षुब्ध होऊन

चंद्र तारे तोडून तिला आणून द्यायचं मनात येतं
पण ते शक्य नाही हेही लगेच ध्यानात येत

मग मी माझी इच्छा फुलावरच भागवतो
बुकेही नाहीच परवडत हाही हिशेब आठवतो

पण फुलं तिला द्यायची हिम्मतच होत नाही
बोलणंच काय, तेव्हा तिच्या बाजुलाही फिरकत नाही

मग एखाद्या जाड पुस्तकात फुल तसच सुकत जातं
सगळी तयारी सगळी हिम्मत नेहमी असंच फुकट जातं

काही केल्या तिच्या मनाचा थांगपत्ता लागत नाही
माझं मन तिच्याशिवाय काहीसुद्धा मागत नाही

ती नाही म्हणेल याची भीती वाटते
ती नाही म्हणेल याचीच भीती वाटते
पण तरीही आज ठरवलंय तिला सांगायचं
तिच्यासाठी असलेलं आयुष्य तिच्याच स्वाधीन करायचं

कुणास ठाऊक?
तिच्याही एखाद्या पुस्तकात
माझ्यासाठीची सुकलेली फुलं असतील

जो पर्यंत आहे श्वास

("जब तक हैं जान" चे मराठी रुपांतर )

तुझ्या डोळ्यातील तेजस्वी हस्ती
तुझ्या हसण्याची बेफिकीर मस्ती
तुझ्या केसांची उडणारी दाट वस्ती
नाही विसरणार मी
जो पर्यंत आहे श्वास जो पर्यंत आहे श्वास

तुझं हाथातून हाथ काढणं
तुझ्या आत्म्याने रस्ता बदलणं
तुझं पलटून पुन्हा न बघणं
नाही माफ करणार मी
जो पर्यंत आहे श्वास जो पर्यंत आहे श्वास

पावसातील बेधडक तुझ्या नाचण्यावर
प्रत्येक गोष्टीवरून विनाकारण तुझ्या रूसण्यावर
छोट्या छोट्या तुझ्या बालिश खोडयांवर
प्रेम करेन मी
जो पर्यंत आहे श्वास जो पर्यंत आहे श्वास

तुझ्या खोट्या शपथा आणि वचनांचा
तुझ्या जाळणार्या बैचैन स्वप्नांचा
तुझ्या न लाभणार्या प्रार्थनेचा
तिरस्कार करेन मी("जब तक हैं जान" चे मराठी रुपांतर )
जो पर्यंत आहे श्वास जो पर्यंत आहे श्वास

प्रेम म्हणावं याला .... की भास

ती पाहते यार माझ्याकडे
जेव्हा मी पाहतो तिच्याकडे
प्रेम म्हणावं याला .... की भास आहेत हे सारे?

मी पहिले की ती नजर चोरून घेते
हलकेच मग गालावरील खळी खोल होते
एसीची हवा थांबून सुरु होतात गुलाबी वारे
प्रेम म्हणावं याला .... की भास आहेत हे सारे?

बोलता बोलता माझ्याशी खोल पाहते डोळ्यामध्ये
बोललो जरी कामाचे तरी व्हायोलीन वाजतो मनामध्ये
ऑफिस मधील दिवे जणू वाटू लागतात धुंद तारे
प्रेम म्हणावं याला .... की भास आहेत हे सारे?

जवळून फक्त जातानाही उगाचच नसलेली बट सावरते
नजरा नजर होताच लगेच स्वतःशीच बावरते
वाटते मला जे काही ... तिलाही जाणवत असेल का बरे?
खरच प्रेम म्हणावं याला .... की भास आहेत हे सारे ?

माझे पहिले प्रेम

माझे पहिले प्रेम म्हनजे
जनु पोरकटपनाच होता
पन त्या दिवसामधला
त्याचा रंगच भारी होता

प्रेमाच्या त्या वाटेवर
आमची पावले पडत होती
पन त्या वाटेवर तेव्हा
गर्दी थोडी जास्तच होती

पहिल्या वेळेस पाहिले
तेव्हाच ती मनात भरुन गेली
हिच्यापेक्शा दुसरी सुंदर नसेल
अशी शंका येउन गेली

काही दिवसातच दोघांची
नजरानजर झाली
तिच्या एका नजरेने
आमची छाती धडकुन गेली

काही दिवसांनी ही गोष्ट
सगळी कडे पसरत गेली
मित्र म्हने याला अचानक
प्रेमाची हुकी कशी आली ?

रात्र रात्र तिच्या आठवनीत
आम्ही प्रेमपत्रे लिहित होतो
होकार मिळेल की नकार
एवढाच फ़क्त विचार करीत होतो

करुन धाडस जेव्हा तीला
आम्ही प्रेमपत्र दिले
मित्रानी तेव्हा सांगितले
आता तुझे नही खरे

तेव्हा कळले की हीचे आधीच
बाहेर दहा प्रकरन आहेत
मुलांना फ़िरवन्याचे हिचे
तंत्र जुने आहे

आम्हाला आवडलेली रानी
नेहमी दुसरय़ाचीच असते
आमच्या महालात रानीची जागा
नेहमी अशीच खाली असते

असे काही घडेल

"कधी विचारही केला नव्हता की असे काही घडेल,
सर्वकाही विसरून, मी तिच्यावर प्रेम करेल,
तो काळच तसा होता, ती वेळच तशी होती,
ह प्रसंग आहे तेव्हाचा, जेव्हा 'ती' माझी नव्हती,

ध्येय नव्हते जीवनाला, कुठला ध्यासही नव्हता,
नव्हती चिंता उद्याची, स्वतःवर विश्वासही नव्हता,
अशातच जेव्हा मी पहिल्यांदा तिला पाहिले,
विद्युत् वेगाने माझे काळीज धडधड्ले,

तिचं लाजन, तिचं हासन, आणि बोलके डोळे,
काळजाच्या कप्प्यात साठवले सगळे,
मग तिची आठवण होताच मला पड़े भ्रांत,
बोलायचे म्हटले तर, तिचा स्वाभाव शांत,

काय कराव तेच कळत नव्हते,
कसही करून तिचे मन जिंकायचे होते,
हिम्मत करून शेवटी तिला प्रेमपत्र लिहिले,
विचार करण्यास मुदत म्हणुन काही दिवस दिले,

महिना होउन सुद्धा तिचा होकर नाही आला,
होकाराच्या प्रतिक्षेत माझा जिव व्याकुळ झाला,
समजुन चुकले मी, हा नक्कीच तिचा नकार आहे,
तिला विसरने हाच एकमात्र उपाय आहे,

शेवटी करायला नको ते धाडस मी केले,
होकर आहे की नकार थेट तिलाच विचारले,
मग माझे पत्र दाखवत ती म्हणाली, हे काय आहे..?,
'तुझ्या एव्हडेच माझे तुझ्यावर्ती प्रेम आहे,

एकून तिचे उत्तर, 'मन' बेभान होउन नाचले,
अतिआनंदाने डोळ्यात पानी साचले,
ध्येय मिळाले जीवनाला, ध्यासही गावला,
माझ्यावरचा विश्वास मी तिच्या डोळ्यात पहिला,

आता दीवसही माझा तिच्या नावाने उगतो,
स्वप्नातला चंद्रही तिच्यासाठी झुरतो,
रक्तासारखी माझ्यात ती सामावली सर्वांगी,
साधी, भोळी, अल्लड माझी प्रेयसी..."

तुझ्या भेटीस अर्थ होता...

तुझ्या भेटीस अर्थ होता नाजूक या कळ्यांचा

कळ्यानाही गंध होता या लाजऱ्या प्रेमाचा

काजव्यांनी चोरून मनी हार मांडलेले

चांदण्यांनी जणू हे आभाळ सांडलेले

स्पर्शतुनी जणू हि लाखोली वाहिलेली

निशाब्ध शांततेला जणू शब्द हि सुचेना

वारा निशब्ध झाला आईकून श्वाश माझे

फुलेही स्तब्ध झाली घेऊन गंध ओला

जुईच्या गंधाने आवेग मुग्ध झाला

चोरट्या या भेटीला नवाच अर्थ आला

उमलत्या या कळीला नवाच गंध आला

भेटीचा अर्थ उमगला कळीचे फुल झाले

परसातल्या कळ्याचे आयुंष्य सार्थ झाले


- अशोक खेडकर

प्रेमसाठी हेही

तुला काय माहित मी तुझ्या साठी काय काय केलंय..
कोणी नाही तेवढ मी तुझ्यासाठी सहन केलंय..

तुझ्या बापानी तर मला कुठचाच नाही सोडला..
त्याने अगदी मला साबणा विनाच धूतलाय..

बघ ना तुझ्या प्रेमात मी किती बदललोय..
साबण विनाच्या धुवण्याने मी किती उजळलोय ..

तुझ्या भावाने तर अगदी कहर केलाय..
जिथे भेटलोय तिथे त्याने मला कूटलाय..

म्हणतात प्यार मे
दिल मे दर्द होता है ..
आयला एक जागा नाय जिथे दर्द नही होता है..

बापाने कधी कधी गटाराच्या वा~या घडवून दिल्यात...
आयला उंदीर आणि घुशी पण ओळखीच्या झाल्यात..

नर्स आणि डॉक्टर माझ्या ओळखीचे झालेत...
वार्ड बॉय तेवढे व्हायचे राहिलेत..

खरच ग तरी तुझा नाद नाही मी सोडला..
करीन तर तुलाच हा निश्चय मनाशी पक्का केलाय..

एक दिवस तर कहर झाला..
मला पाहून वार्ड बॉय ओरडला..

अरे खाट
तयार ठेवा एक दिवाना आशिक आलाय ...
नेहमीचा कस्टमर आलाय....

बहारो फुल बरसावो..
किसीका का मेहबूब फिर मार खाके आया है..

प्रेमासाठी वेचलेले

प्रेमासाठी वेचलेले मी,या ओंजळीत चांदण्यांना
व्यक्तच केले नाही कधी अंतरीच्या अबोल भावनांना .

उडाली पाखरे घरट्यातुनि , साद घालती भविष्याला
मनी सतत तिच्याच आठवणी,दोष का वेड्या मनाला ?
ओढ कसली तरी अनामिक,आठवणींच्या रेशमी धाग्यांना ……….. १

भेटली अशीच ती पर्वानंतर,वाचा फुटली नजरेला
वेचला होता मकरंद आपण एकाच प्रेम-फुलातला
चोरुनी नजरा तिने दिली कबुली, हवास तूच या डोळ्यांना !! ……..२

शब्दही सुचले सूरही जुळले, गावे कसे या गीताला ?
व्यक्त करावे प्रेम कसे ? उत्तर नसते या कोड्याला
अडखळली परत ही वाचा म्हणून, कवितेत उतरविले शब्दांना ………..३

प्रेमासाठी वेचलेले मी , या ओंजळीत चांदण्यांना
व्यक्तच केले नाही कधी अंतरीच्या अबोल भावनांना .


- ऋषिकेश पाटील

हिशोब प्रेमात लावायचा नाही ..

व्यर्थ उतारा मनाचा करायचा नाही
अर्थ प्रेमाचा कधीच कळायचा नाही

दिले काय नि घेतले काय ह्याचा
हिशोब प्रेमात लावायचा नाही ..

आठवण माझी कधी येते का तिला
हा प्रश्न हि आता विचारायचा नाही …

आठवणीत झुरणे , एकटेच हसणे
खूळयांना हा छंद कळायचा नाही

प्रत्येक श्वास माझा माळला तिला मी
निश्वास हि परत मला मागायचा नाही

मागतो कुठे काही लक्षात आणून देतो
दिलेला 'शब्द' तिला आठवायचा नाही ..!!

प्रेमाच अजिर्न

प्रेमाचा पाऊस

त्याचा पाऊस तिचा पाऊस

त्याला पाऊस आवडत नाही,तिला पाऊस आवडतो.
ढग दाटून आल्यावर तो तिच्या तावडीत सापडतो.

मी तुला आवडते पण पाऊस आवडत नाही,
असलं तुझ गणित खरच मला कळत नाही.

पाऊस म्हणजे चिखल सारा पाऊस म्हणजे मरगळ,
पाऊस म्हणजे गार वारा पाउस म्हणजे हिरवळ.

पाऊस कपडे खराब करतो पाऊस वैतागवाडी
पाऊस म्हणजे गार वारा पाऊस म्हणजे झाडी.

पाऊस रेंगाळलेली कामे पाऊस म्हणजे सूटी उगाच,
पावसामध्ये गुपचुप निसटुन मन जाऊन बसतं ढगात.

दरवर्षी पाऊस येतो दरवर्षी अस होतं
पावसावरून भांडण होऊन लोकांमध्ये हसं होतं

पाऊस आवडत नसला तरी ती त्याला आवडते
पावसासकट आवडावी ती म्हणून ती ही झगडते.

रूसून मग ती निघून जाते भिजत राहते पावसात.
त्याचं तिचं भांडण असं ओल्याचिंब दिवसात


कवी- सौमित्र

आज पुन्हा मला प्रेम होत आहे....

शब्द दडले होते माझे
आज पुन्हा मजसी दिसत आहेत
ना ठाऊक मलाही...आज पुन्हा प्रेम मला होत आहे ♥

भावना सुखद प्रेमाची ती
आज पुन्हा मनी दाटत आहे
ना ठाऊक मलाही...आज पुन्हा मला प्रेम होत आहे ♥

विचार मनातील सारे माझ्या
आज काव्यात उतरत आहे
ना ठाऊक मलाही...आज पुन्हा मला प्रेम होत आहे ♥

प्रेमाचा गंध हृदयाला स्पर्शुनी
मन उल्हासित आज करत आहे
ना ठाऊक मलाही...आज पुन्हा मला प्रेम होत आहे ♥

सुखद स्पर्श मनाला आज असा
चटका लावूनी खिलवत आहे
ना ठाऊक मलाही...आज पुन्हा मला प्रेम होत आहे ♥

प्रेमाची साथ सदा सोबत राहावी
साथ तुझी भावी कधी न सुटावी
मागणी प्रेमाला घालत मी आहे
ना ठाऊक मलाही....आज पुन्हा मला प्रेम होत आहे ♥

प्रेम पहाव करून

एक दृष्टिक्षेप टाकुन गेला तो निघून
पण ती नजर ह्रुदयात बसली रुतून
तेव्हा वाटल..
प्रेम पहाव करून...

करत होते कविता पण शब्दच गेले विसरून
मैफिलीत माझ्या सुर गेले दुरून
तेव्हा वाटल...
प्रेम पहाव करून

एकांत हवा म्हणुन बसले दूर जाउन
डोळ्यासमोर तोच दिसला राहून राहून
तेव्हा वाटल...
प्रेम पहाव करून...

त्याच्या विचारान टाकल मला घेरून
आठवणीन डोळ्यात पाणी आल दाटून
तेव्हा वाटल...
प्रेम पहाव करून
खरच एकदा तरी प्रेम पहाव करून...

असं प्रेम करावं ...

थोडं सांगावं थोडं लपवावं,

असं प्रेम करावं

थोडं रुसावं थोडं हसावं,

असं प्रेम करावं

गुपचुप फोन वर बोलावं,

कोणाची नाज़र पडताच पटकन ""अरे चा "अगं" करावं

असं प्रेम करावं


जग पुढे चाललं असलं

तरी आपण मात्र थोडं मागेचं रहावं,

फोन, SMS, आणि E-MAILS च्या जगात ही,

आपण मात्र पत्र लिहुन मांडावं,

असं प्रेम करावं




कुठे भेटायला बोलवावं,

पण आपण मात्र उशिरा जावं

मग आपणच जाऊन sorry म्हणावं,

असं प्रेम करावं


वर वर तिच्या भोळसट पनाची,

खूप चेष्टा करावी,

पण तरीही ती तुम्हाला किती आवडते, हे जरूर सांगावं,

असं प्रेम करावं


प्रेम ही एक सुंदर भावना,

हे ज़रूर जाणावं,

पुन त्या बरोबर येणार्‍या वेदनांना ही सामोरं जावं

असं प्रेम करावं



विरह येतील, संकट ओढवतील,

प्रेमाच्या अनेक परीक्षा होतील,

पण आपण मात्र खंबीर रहावं,

असं प्रेम करावं



एकदाच होतं, नशिबवानानाचं मिळतं,

म्हणूनच जीवापाड जपावं,

असं प्रेम करावं ... असं प्रेम करावं ...