vidamban लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
vidamban लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा

वीज येते आणिक जाते


वीज येते आणिक जाते ..!!
येताना सर्व वास्तू उजळिते,
आणि जाताना मिट्ट काळोख करते !
गावागावांना ती अशी छळते,
आणि काही शहरांच्या कुशीत शिरते !

कोणाच्या राजकारणाने ती झळाळते?
येणे जाणे कधी न सरणे,
विद्यार्थ्यांच्या ऐन परीक्षेत गुल होणे,
पिकाला पाणी देताना ती नसणे,
कारखाने व गिरण्यांची गोची करणे,

रात्री रस्त्यावरून चालताना तिचे जाणे,
तरुणांचे उगीचच तरुणींपाशी अडखळणे !
येताना ती कसली रीत,
गुणगुणते ती जाण्याचे गीत !
जाते कधीमधी आणि फिरून ये,

येण्यासाठीच दुरु नये !
तिच्या असण्याने तिची उधपट्टी करणे,
ती नसल्याने डोळ्यात असावे येणे !
प्रेमात येते तर कधी निघून जाते,
आणि जाण्याने तिच्या सबुरी संपवीते !
विज येते आणिक जाते......!!!


कवी - जगदीश पटवर्धन

मुंबईतला श्रावण


झोडी पावसाच्या येती
झोत पाण्याचे उडती
मोटर-ट्रक जाता जवळून
तुंबलेल्या पाण्यातून

चिंब भिजून कपडे
मन वैतागते
ओल्या आगीत मनाच्या
कुणी पेट्रोल फेकते

मग येऊन घरी
कपडे बदलणे
ते काम संपवून
पुढच्या कामास लागणे!

फिरले रे ग्रह माझे फिरले रे

फिरले रे ग्रह माझे फिरले रे
ओढीने, पैशांच्या, पैशांच्या ओढीने, भुलले रे मन माझे भुलले रे

लेकरे टी.व्हीची आली रे घेउन मागणी माझ्यापुढे
गरीब घराची जाणीव होऊन धावले मन वेडे
या वेडाने, या वेडाने, लावीले शनीचे फेरे
ओढीने, पैशांच्या ओढीने, तुटले रे जन माझे तुटले रे
फिरले रे ग्रह माझे फिरले रे....


विचार सोडुन, मनासी मोडुन, पैसे ते स्विकारले
पैशांना जागुन, सभेत जाउन, प्रश्नही विचारले
त्या चोरांनी, त्या चोरांनी, ठेवले होते कॅमेरे
ओढीने, पैशांच्या ओढीने, मोडले रे घर माझे मोडले रे
फिरले रे ग्रह माझे फिरले रे....


कवी - सुभाष डिके

होता खमंग, होता चकणाहि खास बाकी

 होता खमंग, होता चकणाहि खास बाकी
सारेच टुन्न होती पण आसपास बाकी

जाईन घरकुला मी, अद्याप आस बाकी
उरलेत मात्र आता थोडेच ग्लास बाकी

मी प्यायलो किती ते? उमजे मला न काही
हातात फक्त काजू करणे खलास बाकी!

फुटलेत पेग सारे अन्‌ फोडलेत काही
उरला तिथेच माझा 'रीगल शिवास' बाकी

धुंडाळ नीट डावा पुढला खिसाच माझा
अजूनी असेल तेथे 'चपटीच' खास बाकी

ओठांवरी तिच्याही घनघोर युद्ध भाषा
सांगू तिला कसे मी? करणे कयास बाकी

अद्याप दूर आहे घरचीच वाट माझ्या
अद्याप मारतो हा तोंडास 'वास' बाकी

म्हणुनीच बांधली का 'देशी दुकान धारा'
पिउनी विलायती ही होणेच लास बाकी

आहेच नाव खोटे, मेल्या तरी तुझेही
'रंगा' तुझाच आहे अज्ञातवास बाकी

चतुरंग

आतल्या खोलीत खोलीत

काळ्या मातीत मातीत चे विडंबन!!


आतल्या खोलीत खोलीत, टोळके बसते…
टोळके बसते… नि बसून यथेच्छ ढोसते!
कोणी बाटली काढतो, नि टोळके लाळ गाळते
लाळ गाळते… नि बसून यथेच्छ ढोसते!

गाडी झाडाशी लावून, धावून येतात काहीजण…
कसेबसे हो जमतात, बायकांची नजर चुकवून
एक अनोखे चैतन्य साऱ्यांच्या डोळ्यात दिसते…
डोळ्यात दिसते… नि बसून यथेच्छ ढोसते!
हे बबन्या रं, माझ्या दोस्ता रं, माझ्या पक्या रं माझ्या आहाSSSS… टिडिंग टिंग… टिडिंग टिंग…

बांगडा गरम करून, प्लेट लावतो बबन…
सिगरेटी फुकता फुकता, तिथे डोकावतो कोण
बबन्या गाऊन दाखवतो, नि टोळके कौतूक ऐकते…
कौतूक ऐकते… नि बसून यथेच्छ ढोसते!
हे बबन्या रं, माझ्या दोस्ता रं, माझ्या पक्या रं माझ्या आहाSSSS… टिडिंग टिंग… टिडिंग टिंग…
आतल्या खोलीत खोलीत, टोळके बसते…
टोळके बसते… नि बसून यथेच्छ ढोसते! टोळके बसते… टोळके बसते…

काळ्या पिशवीत पिशवीत

काळ्या मातीत मातीत चे विडंबन!

काळ्या पिशवीत पिशवीत बॉटल हालते
बॉटल हालते बॉटल हालते

बाईल थयथया नाचते दोस्त घरी बोलवितो
घरी बोलवितो दोस्त घरी बोलवितो

घरन बाबा हाकलतो छंदी फंदीच्या जोडीला
जिभे सरसती नाचे घोट जाताच पोटाला
तरतरी मना येते मती न्हाती धूती होते
रंगीत पान्याच्या वासाची चाहूल आवशीला जाते
भय जिवाला पडते वाट दोस्ताची लागते
दोस्त बॉटल झाकतो मी चकना लपवितो

दोस्ता र आता कलटी र आता पळूया र माझ्या राज्या

पानी खिडकीतन वोतून वाट गुत्त्याची चालूया
तिथे उधार चालेना नगद लागते
अन्ना शेट्टीच्या गूत्त्यात चाल 'पेया'च पूजन
तिथ डोलकर हालती जनू करती भजन
जवा रंगीत पान्यात सोन चांदी लकाकते
सोन चांदी लकाकते आस जिवाला लागते

चाले पानी-चकन्याचा पाठशिवनीचा खेळ
खुर्ची बूडाला लागेना झाला कसला हा गोंधळ
काळ्या टेबला खालन डोला सपान पाहतो
डोला सपान पाहतो अन्ना गालात हासतो
काटा लागतो जिवाला स्वप्न पान्यात सांडत
स्वप्न पान्यात सांडत दुकान अन्नाच चालत

माझ्या मना बघ दगड

(विंदांच्या माझ्या मना बन दगड़ ह्या कवितेचे विडंबन)

हा रस्ता अटळ आहे
पावसामधून - पाण्यामधून
ट्रॅफिकमधून - खड्ड्यांमधून
अंधेरी, व्हीटी किंवा शीव?
नको - नको! टाक लीव!
नाहीतर अडकून बसशील खास
ट्रॅफिकमध्ये तासनतास
तहान - भुकेने होईल त्रास
विसर ऑफिस किंवा रड
माझ्या मना बघ दगड

हा रस्ता अटळ आहे
बसमध्ये शिरलास तर
उभं राहायला जागा कर
दांड्यावरती हात धर
तरी होशील खाली - वर
म्हणून म्हणतो धर पक्का
संभाळ, संभाळ लागेल धक्का
पडणाऱ्या, पडशील किती?
झुलणाऱ्या, झुलशील किती?
धक्काबुक्की करशील किती?
जिरेल पुरती तुझी रग
माझ्या मना दगड बघ

हा रस्ता अटळ आहे
येथेच असतात सदा'चर'
जागोजाग रस्त्यावर
असतात फिरत गणवेषात
थांबवून करतात पुढे हात
आणि म्हणतात " ही हिंमत?
सिग्नल मोडलास - टाक किंमत! "
पावती महाग, लाच स्वस्त
हां - हां म्हणता करतात फस्त
कमावशील पुन्हा गाळून स्वेद
सरकव नोट, नको खेद

हा रस्ता अटळ आहे
सुट्टी घेणे हाच उपाय
काय अडेल तुझ्याशिवाय?
रस्त्यावरचे सारे पाणी
वाहून काय नेईल कोणी?
काय तुझी ही छत्री
न भिजण्याची देईल खात्री?
रुळावरून वाहतील ओढे
मध्य रेल्वेचे अडेल घोडे
चाल वर धरून विजार
जवळून जाईल मग मोटार
शर्टावरचे डाग रगड
माझ्या मना बघ दगड

हा रस्ता अटळ आहे
अटळ आहे घाण सारी
अटळ आहे ही शिसारी
एक सर अशी येईल,
घाणीचीच राड होईल
डास-माशा सगळे किडे
घोंगावतील मग चोहीकडे
रोगराईचा धुमाकूळ
रोगी होईल सारे कूळ
ऐका थापा! ऐका आवाज!
निवडणूक येते आज!
निवडणुकीतला उमेदवार
या रस्त्यावर घालिल टार
इतकी चंगळ तुला रगड
माझ्या मना बघ दगड



कवी - नचिकेत कुलकर्णी

'बाटा' रुते कुणाला - विडंबन

मुळ गीत-काटा रुते कुणाला

'बाटा' रुते कुणाला,
आक्रंदतो इथे मी,
मज बूट हे रुतावे,
हा दैवयोग आहे!
(आहे वर तान घ्यावी,
नाहीतर बूट चावतो आहे
हे लक्षात कसे येणार?)
रुते कुणाला....!

सांगु कशी कुणाला,
कळ हाय अंगठ्याची,
हे बूट घालता मी,
अस्वस्थ फार आहे!
(आ.व.ता.घ्या.)
रुते कुणाला....!

चांभार हाय वैरी,
असतो कुठे दुपारी,
म्हणूनी जुनीच आता,
पायी वहाण आहे!
रुते कुणाला.....!

अंगठा विभक्त झाला,
तळवा फकस्त राहे,
हे चालणे बघा ना,
भलतेच मस्त आहे!
रुते कुणाला....!

फुटले नशीब आता,
ह्या दोन पावलांचे,
माझ्या जुन्या वहाणा,
ढापून चोर 'जा', 'ये'!
(म्हणजे चोर माझ्या जुन्या
वाहाणा घालुन माझ्यासमोरुनच
'ये-जा' करतोय)
रुते कुणाला..!

हा 'पायगुण' माझा,
आहे असा करंटा,
नुकताच मंदिरी त्या,
बदलुन बूट राहे!
रुते कुणाला..!


कवी - मानस

कणा (विडंबन)


ओळखलंत का परवेझ मला
पाकिस्तानात आला कोणी
तारवटलेल्या डोळ्यांमध्ये
कणभर नव्हतं पाणी

क्षणभर बसला, भेसूर हसला
बोलला वरती पाहून
मुंबईमधून आत्ताच आलो
आलो बॉम्ब लावून

माज चढल्या सैतानासारखा
लोकल्स मधून नाचलो
साथी सारे पकडले जातील
मीच एकटा वाचलो

वाटलं होतं बॉम्ब लावून
मुंबईची वाट लागली
मुंबईमात्र नेहमी सारखीच
पुन्हा धावायला लागली

खिशाकडे हात जाताच
वर बघून म्हटला
पैसे नकोत सरदार
मनात भकासपणा दाटला

मुंबईकरांचं धैर्य पाहून
मोडलाय माझा कणा
छातीवरती बंदुक ठेवून
फक्त मर म्हणा!

सत्र - विडंबन

ढोसण्याचे सत्र होते
मद्यपी सर्वत्र होते

सुरमईचा गंध आला
तंदुरी इतरत्र होते

पापडांच्या कुरकुरीला
वेफ़रांचे छत्र होते

बाटल्या बरसून गेल्या
'वारुणी' नक्षत्र होते

शेवटी संत्रेच माझे
द्राक्ष ते सावत्र होते

"मी बुवा पाणीच प्यालो!"
(बरळणे एकत्र होते)


कवी - चक्रपाणी चिटणीस.

आताशा मी फक्त दुकाने कपड्यांची फिरतो...

मूळ गीत: आताशा मी फक्त रकाने दिवसांचे भरतो

आताशा मी फक्त दुकाने कपड्यांची फिरतो
लाचारीने फिरवून कार्डे सहीस मागवतो

शर्ट नको मज कुठलाही अन पँट नको आहे
बक्कल कुठले मुळात मजला बेल्ट नको आहे
बायकोसंगे परवा माझ्या करार मी केला
सर्व खरेदी तिला करावी, काही नको मजला
बायकोजीच्या पुंगीवर मी नवरोबा डुलतो!

आता आता खरेदीस मज बायको पाठवते
काउंटर बघता लुंगी नाही, साडी आठवते!
आता कुठल्या दिलखुष गप्पा काउंटरवाल्यांशी
आता नाही शॉपिंग उरले पूर्वीगत हौशी
बिलंदरीने दिसतील त्या त्या साड्या मी बघतो!

कळून येता कार्ड लिमिटची इवलिशी त्रिज्या
उडून जाती अत्तरापरी शॉपिंगच्या मौजा
दारी फिरकत नाही कोणी नवा कार्डवाला
राखण करीत बसतो येथे जुना कार्डवाला
कर्जांनाही आता माझा कंटाळा येतो!

आताशा मी फक्त दुकाने कपड्यांची फिरतो
लाचारीने फिरवून कार्डे सहीस मागवतो


कवी - प्रसाद शिरगांवकर

गंऽऽऽ भाजणी

चाल: गं साजणी, कुण्या गावाची तू गं राणी

गंऽऽऽ भाजणी
थालि पीठाची
किंवा चकलीची
आहे कशाची तू गं राणी
गं ऽऽऽ
आली थापुन
आणि भाजुन
थोडी लाजुन माझ्या पानी

थप थप थापण्याच्या
तालावर झाली दंग
तालावर झाली दंग
पाणीथोडं फार
मऊ मऊ झालं अंग
मऊ मऊ झालं अंग
कांदे दोन चार
लाभला तयांचा संग
लाभला तयांचा संग

माझ्या घरात
तुझी परात
येते वरात मझ्या पानी
गं ऽऽऽ
आली थापुन
आणि भाजुन
थोडी लाजुन माझ्या पानी

लोणच्याची फोड तुझ्या
चुरडतो अंगावरी
चुरडतो अंगावरी
तुपाचीही धार तुझ्या
ओततोय अंगावरी
ओततोय अंगावरी
ताजं ताजं दही लोणी
ठेवलंय बाजुवरी
ठेवलंय बाजुवरी

तुज्या वासानं
जीव हैरान
भूक बेभान येड्यावानी
गं ऽऽऽ
आली थापुन
आणि भाजुन
थोडी लाजुन माझ्या पानी


कवी - प्रसाद शिरगांवकर.

रेशमाच्या बाबांनी

रेशमाच्या बाबांनी, काल लाथा बुक्क्यांनी
बाकपुरा आहे माझा काढीला
हात नगा लावू माझ्या बॉडीला !

चूक झाली माझी लाखमोलाची
विचारल मी ही पोर कोणाची
विसरलो आहे कोण, आहे कोण जोडीला
हात नगा लावू माझ्या बॉडीला !

जात होती वाटेनं ती तोऱ्यात
अवचित आला बाप मोऱ्यात
आणि माझ्या नरडीला, धरूनीया ओढीला
हात नगा लावू माझ्या बॉडीला !

भीड नाही केली आल्यागेल्याची
मागितली माफी मी त्या मेल्याची
म्हणेन मी आता ताई, तुमच्या या घोडीला
हात नगा लावू माझ्या बॉडीला !



कवी - केशवसुमार

रेशमाच्या रेघांनी

(चाल - रेशमाच्या रेघांनी)

रेशमियाच्या गाण्यांनी
भुंकणाऱ्या प्राण्यांनी
कर्ण माझा कसा की हो फोडीला
हात नका लावू त्याच्या सीडीला.

नवी कोरी कॉपी सुफ़ी साजाची
'टोपी' चढवली रिमिक्स बाजाची
बाजाची हो बाजाची
माईक आडवा ऐटीमध्ये, तोंडाजवळ ओढीला
हात नका लावू त्याच्या सीडीला.

गात जाई प्रत्येक गाणे नाकात
रसिकांच्या उठते तिडिक डोक्यात
डोक्यात हो डोक्यात
चुंबनखोर इम्रानहाश्मी, आणिक असतो जोडीला
हात नका लावू त्याच्या सीडीला.

कृपा त्याच्यावर सल्लूमियाँची
बाजारात चलती आज कचऱ्याची
कचऱ्याची हो कचऱ्याची
काय म्हणू देवा देवा, जनतेच्या आवडीला
हात नका लावू त्याच्या सीडीला.

फायदा एक दिसतो त्याच्या गाण्यात
गाढवही गाते वाटे सुरात
सुरात हो सुरात
न्यूनगंड कित्येकांचा, दूरदेशी धाडीला
हात नका लावू त्याच्या सीडीला।


कवी - मिलिंद छत्रे

आम्ही कोण?

'आम्ही कोण?' म्हणून काय पुसता दाताड वेंगाडुनी?
'फोटो' मासिक पुस्तकात न तुम्ही का अमुचा पाहिला?
किंवा 'गुच्छ' 'तरंग' 'अंजली' कसा अद्यापि न वाचला?
चाले ज्यावरती अखंड स्तुतिचा वर्षाव पत्रांतुनी?

ते आम्ही - परवाङ्मयातील करू चोरुन भाषांतरे,
ते आम्ही - न कुणास देऊ अगदी याचा सुगावा परी!
डोळ्यांदेखत घालुनी दरवडा आम्ही कुबेराघरी!
त्याचे वाग्धन वापरून लपवू ही आमुची लक्तरे!

काव्याची भरगच्च घेउनि सदा काखोटिला पोतडी,
दावू गाउनी आमुच्याच कविता आम्हीच रस्त्यामधे,
दोस्तांचे घट बैसवून करु या आम्ही तयांचा 'उदे'
दुष्मानावर एकजात तुटुनी की लोंबवू चामडी!

आम्हाला वगळा-गतप्रभ झणी होतील साप्ताहिके!
आम्हाला वगळा-खलास सगळी होतील ना मासिके!


कवी - प्र. के. अत्रे

कवीची 'विरामचिन्हे' ('विरामचिन्हे' चे विडंबन)

जेव्हा काव्य लिहावयास जगती प्रारंभ मी मांडिला,
जे जे दृष्टित ये तयावर 'करू का काव्य?' वाटे मला,
तारा, चंद्र, फुले, मुले किति तरी वस्तू लिहाया पुढे,
तेव्हा 'स्वल्पविराम' मात्र दिसतो स्वच्छंद चोहीकडे !

झाले काव्य लिहून - यास कुठल्या धाडू परी मासिका?
याते छापिल कोण? लावू वशिला कोठे? कसा नेमका?
रद्दीमाजि पडेल का? परत वा साभार हे येईल?
सारे लेखन तेधवा करितसे मी 'प्रश्नचिन्हा' कुल!

अर्धांगी पुढती करून कविता नावे तिच्या धाडिली,
अर्धे काम खलास होइल अशी साक्षी मनी वाटली !
कैसा हा फसणार डाव? कविता छापून तेव्हाच ये !
केला 'अर्धविराम' तेथ; गमले तेथून हालू नये !

झाली मासिकसृष्टि सर्व मजला कालांतरे मोकळी,
केले मी मग काव्यगायन सुरू स्वच्छंद ज्या त्या स्थळी !
माझे 'गायन' ऐकताच पळती तात्काळ श्रोतेजन !
त्या काळी मग होतसे सहजची 'उद्गार' वाची मन !

डेंग्यू, प्लेग, मलेरिया, ज्वर तसे अन् इन्फ्लुएन्झा जरी
ही एकेक समर्थ आज असती न्याया स्मशानांतरी -
सर्वांचा परमोच्च संगम चिरं जेथे परी साधला,
देवा, 'पूर्णविराम', त्या कविस या देशी न का आजला?


कवी - आचार्य अत्रे

दादर म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं....

दादर म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं

मुंबईतल्या सग्गळ्या एरियांचं ते ’फादर’ असतं!

दादर म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं



श्रीसिद्धिविनायकाचं हे गांव,

सा-या भारतात प्रसिद्ध ह्याचं नांव

पार्कात विराजती उद्यान गणेश

नांवाजलेली शाळा-कॊलेजं

म्हणजे साक्षात श्रीसरस्वतीचा प्रदेश!

विद्यार्जन नि विद्यादानाला

जे सदैव सप्रेम सादर असतं

ते माझं दादर, म्हणजे दादर, म्हणजे दादर असतं!



वसंत देसाई, वसंत प्रभू

सी रामचंद्र नि सुधीर फडके

दादरचेच तर होते

ब्रॊडवे समोरच्या फूटपाथवर

चक्क नौशादसाहेब झोपत होते!

मीनाकुमारी ’रूपतारा’त चहा द्यायला जायची

‘रणजित’ समोरच्या बसंती हॊल मधे

लताजींची रिहर्सल चालायची!

असं माझं दादर, कला-संगीताचं माहेरघर असतं…

म्हणूनच गडया,

दादर म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं...



छबिलदासचा फर्मास बटाटावडा

नि शिवाजी मंदिरला ’वस्त्रहरण’

नाटक संपलं की ’सिंधुदुर्गा’ वर

नायतर नाकासमोरच्या गोमांतकात,

खेकडयाचा रस्सा नि खमंग सुरमईचं

दादर हे एक झणझणीत चमचमीत डिनर असतं

ही मज्जा कुठ्ठेच नाही, म्हणूनच तर मित्रा..

दादर म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं...



शिवाजी पार्कच्या मैदानाला

एक किलोमीटरचा कटटा असतो,

तरुणांपासून ते पेन्शनरांपर्यंत

इथे प्रत्येकाचा हक्काचा अड्डा असतो!

चौपाटीच्या भेळेला सूर्यास्ताचा रंग असतो

’सीसीडी’ किंवा ’बरिस्ता’वाल्या पब्लिक चा

मात्र निराळाच ढंग असतो!

पण कितीही विदेशी रेस्तरां आले तरी

काला-खटटा च्या गाडीवर मात्र

गि-हाईक हमेशा हजर असतं...

नो वंडर देन, की दादर म्हणजे दादर, म्हणजे दादर असतं



हिंदमाता पासून ते पार स्टेशनपर्यंत

साधना च्या डोशापासून ते कैलाश च्या लस्सीपर्यंत

लग्नाच्या साडयांपासून पंजाबी ड्रेस पर्यंत

फाळके रोडवर खरेदी करा पाय दुखेपर्यंत!





पश्चिमेचा बाजार नि चोवीस तास वर्दळ

फुलबाजारात घुमतो लिली-गुलाबाचा दर्वळ

भाजीच्या गल्लीत नकळत बसतो धक्का

गरम इडली ’विसावा’ची नि सामंतांचा चक्का

अंडयापासून गेंडयापर्यंत नि पिनपासून पियानोपर्यंत

दादरमध्ये खरेदीला कधीच नसतो अंत!

हज्जारो विक्रेत्यांच्या पोटापाण्याचं साधन असतं

दादर म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं...



पोर्तुगीज चर्चची घंटा घणघणते दूर

नि पूर्वेकडच्या मशिदीत बांगेचा सूर

इकडे गुरुद्वारा तिकडे स्वामीनारायण

नि पारशांच्या अग्यारीत रमतो अग्निनारायण

सग्गळ्या धर्मांचं जिथे एक गेट-टुगेदर असतं

ते माझं दादर, म्हणजे दादर, म्हणजे दादर असतं

ज्यांच्या वाडवडिलांची असते बख्खळ पुण्याई

त्याच लोकांचं इथे घर असतं,

दादर म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं....

सांग सांग भोलानाथ - आधुनिक


सांग सांग भोलानाथ... मार्केट चढेल काय?
स्टॉक्सच्या दरात वाढ होऊन पैसा मिळेल काय?
सांग सांग भोलानाथ...

भोलानाथ Reliance रिझल्ट सांगेल काय?
Investors ना बख्खळ divident देईल काय?
भोलानाथ... भोलानाथ...
भोलानाथ Reliance मार्केट चढेल काय?
Investors ना बख्खळ Divident देईल काय?
भोलानाथ... भोलानाथ...

सांग सांग भोलानाथ... मार्केट चढेल काय?
स्टॉक्सच्या दरात वाढ होऊन पैसा मिळेल काय?
सांग सांग भोलानाथ...

भोलानाथ उदया आहे महत्त्वाचे Chapter...
ONGC म्हणेल का रे "उत्तम होते Quarter"?
भोलानाथ... भोलानाथ...
भोलानाथ उदया आहे महत्त्वाचे Chapter...
ONGC म्हणेल का रे "उत्तम होते Quarter"?
भोलानाथ... भोलानाथ...

सांग सांग भोलानाथ... मार्केट चढेल काय?
स्टॉक्सच्या दरात वाढ होऊन पैसा मिळेल काय?
सांग सांग भोलानाथ...

भोलानाथ, भोलानाथ खरं सांग एकदा...
IT आणि BPO चा वाढेल काय रे धंदा?
भोलानाथ... भोलानाथ...
IT आणि BPO चा वाढेल काय रे धंदा?
भोलानाथ... भोलानाथ...

सांग सांग भोलानाथ... मार्केट चढेल काय?
स्टॉक्सच्या दरात वाढ होऊन पैसा मिळेल काय?
सांग सांग भोलानाथ...

सांग सांग भोलानाथ...
सांग सांग भोलानाथ...
सांग सांग भोलानाथ...
चंद्रजीत

मी माझा चे विडंबन

अशी एक रात्र हवी ज्याला पहाट जोडलेली नाही
अशक्यातली गोश्ट नाही पण मीही आशा सोडलेली नाही

अशी एक बायको हवी जीला तोंड हे अंग नाही
अशक्यातली गोश्ट नाही पण देवानेही आशा सोडलेली नाही

तुला मी कधी शपथ घ्यायला लावत नाही
कारण तुझ्या वरचा विश्वास शब्दात मावत नाही

तुला मी कधीही वजन करायला लावत नाही
कारण तुझ्या शरीराचा व्यास इवल्याशा मशीनवर मावत नाही

जडावलेल्या पापण्या मिटायला तयार नव्हत्या
मोजायच्या म्हट्ल्या तर चांदण्याही फ़ार नव्हत्या

जडावलेल्या पापण्या मिटायला तयार नव्हत्या
हीच्या घोरण्याच्या सीमा पार करायला तयार नव्ह्त्या