देवधर्म

तुला न कळले, मला न कळले, तरी वाढली प्रीत अशी
चंद्रकोर शुद्धात जशी!

हळूहळू हळुवार सख्या, तू प्रेमबोल लागला म्हणू
सारंगीचे सूर जणू!

भिरभिर फिरते प्रीत आतली, प्राणसख्या अनिवार अशी
आभाळावर घार जशी!

मनांतले अन जनातले हे दुवे, सख्या, जुळतील कधी?
सांग मळे फुलतील कधी?

मलाही कळते सगळे पण हे मन होते भयभीत तरी
कशी त्यजू जनरीत तरी?

तशात आहे मी कुलवंता पापभीरु सुकुमार अशी
देवधर्म सोडूच कशी?


कवी - ना. घ. देशपांडे
कवितासंग्रह - शीळ