चुकलेले कोकरु

दोष कुणाचा, तूच पहा, न कळतच घडल्या चुका :
वाट शोध शोधली : शेवटी थकून बसलो मुका.
ऐल कळेना, पैल दिसेना : बघ, सापडलो इथे
गहन घोर तिमिरांत एकला बन-ओसाडीमधे.

कुणीच नाही काय नेणत्या पतिताला आसरा?
कुठेच नाही दिसत, अरेरे, बुडत्याला कासरा!
घरट्याखाली पडले इवले बिनपंखी पाखरु;
हुरहुर बघते कळपामधले चुकलेले कोकरु

तळमळलो, व्याकुळलो, आणिक सभोवार देखले;
हाक घातली : पुन्हा पुन्हा पण पडसादच ऐकले
जिवास होता तुझा भरवसा : फोल ठरविलास ना!
उमेद खचली, आणि तनूची निमालीच चेतना

मायमाऊली, नकोस हयगय गरिबाविषयी करु!
चुकलो असलो तरी शेवटी तुझेच मी लेकरु


कवी - ना. घ. देशपांडे
कवितासंग्रह - शीळ